dinsdag 13 januari 2009

Griekenland is een Hoax


Griekenland blijkt Hoax
Iedereen weet waar Griekenland ligt en dat het bekend is om zijn eilanden en historische gebouwen.
Toch is Griekenland het verzinsel van een de 18e eeuws kunstverzamelaar en fantast Helmut von Lützberg . Deze onthulling werd afgelopen vrijdag gedaan door historicus Professor Benjamin Ovo de Coelho van de Universiteit van Pittsburg.
Von Lützberg groeide in een adellijke familie op een kasteel in het Pruisische Schädelitz dat uitkeek op de door brand verwoeste Griechenstrauss kathedraal. De witte muren en de zee deden hem vaak wegdromen naar niet bestaande landen en vergangen beschavingen en begon verhalen te schrijven die gezien kunnen worden als het begin van de pruisische romantische literatuur. Bij zijn tijdgenoten was hij immens populair door zijn fantastische verhalen die slechts overtroffen werden door zijn excentrieke levensstijl en zijn liefde voor schoonheid en het goede leven.
Zo schreef hij ‘der Atlantischer Treume’ en ‘Das Labyrint und der Bulle’ waarin hij de beschaving van de Atlantiërs en de Krentenziërs beschreef . Daarna schreef hij onder het pseudoniem Homerus twee boeken die vagelijk rond dezelfde droomlanden draaiden maar ondanks een duidelijke vernuftigere stijl en meer diepgang en symboliek werden deze boeken amper gelezen.
Omdat hij toch zijn boeken wilde verkopen al was het alleen al om zijn exorbitant dure lifestyle te bekostigen liet hij door de beste kunstenaars beelden en kruiken vervaardigen die volgens hem het bewijs zouden moeten leveren voor de waarheid die in zijn verhalen school.
Hij dacht dat als men geloofde dat zijn nieuwe werken op de waarheid zouden berusten zijn boeken meer in de belangstelling zouden komen. Hiermee oogstte hij slechts beperkt succes en von Lutzberg raakte aan lager wal. Met zijn laatste geld trok hij met zijn kunstwerken naar Toscane waar hij een bescheiden landhuis kocht. Hier raakte hij gefascineerd door de Romeinse- en Etruskische Culturele erfenis en begon hij zijn verhalen van Troje en Odysseus verder uit te diepen. Hij vervormde de Romeinse mythologie en maakte er nieuwe goden van. Zo heette Jupiter bijvoorbeeld Zuis na zijn vader Titus en noemde werd Venus Aphrodite na een melkmeisje waar hij heimelijk verlief op was geweest genaamd Afke.
Hij begon meer boeken te schrijven over de Grieken die hij genoemd had naar de witte Kathedraal Griechenstraus. Af en toe stuurde hij kunstvoorwerpen naar musea als hij geldgebrek had en deed zich dan voor als een wetenschapper, of een een buitenlandse officier. De herkomst van zijn kunstvoorwerpen plaatste hij ergens in het ottomaanse rijk omdat de kans klein zou zijn dat iemand zijn bedrog zou ontdekken. Met deze praktijken bleek hij echter dusdanig succesvol dat het geld weer binnenstroomde en dat hij niet langer onopgemerkt kon blijven. Hij gaf zich daarom uit voor de Venetiaanse avonturier Montelucci en ontving veel adel die alles wilden weten van de Grieken. Hij nam een paar wetenschappers van aanzien in de arm en betaalde ze om mee te doen met het verspreiden van de leugen van het land Griekenland.
Zo raakte heel europa dat in de ban van de romantiek was in vervoering over deze ‘oudste beschaving van Europa’ en doken overal Griekse schatten, munten en geschriften op. De Europeese Adel was inmiddels achter de ware toedracht van de Grieken gekomen maar zagen het als een uitsteken d propagandamiddel om te bewijzen dat de Europeese cultuur verruit superieur was aan die van de Arabieren en vooral de Ottomanen. Zo werden grote werken uit de Arabische middeleeuwen ineens verloren werken van verzonnen griekse wijsgeren en filosofen. Abdul Ibn Dotes werd Aristoteles etc. etc.
Na de dood van Lützberg werd ‘naar Griekenland gaan’ voor de Adel dus ook het synoniem voor geheime bezoeken naar plaatsen waarvan men liever niet aan de grote klok wilde hangen dat ze deze bezochten. In deze tijd kwam ook de uitdrukking ‘op z’n grieks’ in zwang. Het gewone volk wist nu niet beter dat er een land was dat Griekenland was en dat de wieg was van de beschaving. En de legendes over de Grieken bleven groeien ter meerdere eer en glorie van de machthebbers. Zo bedacht men een Alexander de Grote om Napoleon te propaganderen en werd de atheense democratie verzonnen om latere democratiseringsbewegingen een historische legitimiteit te geven.
Na de val van het Ottomaanse rijk zat men echter in de maag met Griekenland. Men beweerde er te hebben gevochten en de gewone man wilde ook wel eens een kijkje nemen in dit wonderbaarlijke land. Een tijdlang vervoerde men dus voor dat doel mensen naar de punt van Italië en Sicilië en liet de inwoners daar een verzonnen dialect en zelfs gedwongen het italiaans af te leren. Hun nakomelingen spreken nog steeds deze gebroken vorm van grieks in de italiaanse regio’s Calabria en Puglia.

in Deel II
Later verder over hoe Walt Disney en Rockefeller de kust tussen Turkije en Bulgarije voorzag van kunstmatige eilanden en dat rhodos, lesbos, samos en kreta feitelijk hetzelfde eiland zijn. En welke methoden men gebruikte om een zogenaamd grieks volk te creëren en de rol die Cyprus speelde in de voorbereiding.


afbeelding boven: een oude foto van de ruïnes van het inmiddels gesloopte Griechenstrauss

Geen opmerkingen:

Een reactie posten