Ik ben zelf uit '74 derhalve waren de jaren '90 'mijn tijd' zoals iedereen die in zn 20 is 'zijn tijd' beleeft op muzikaal vlak . Nu wil dat niet zeggen dat ik in die tijd een groot aanhanger van dergelijke muziek was. Ik besteedde veel uren in de platenwinkels om jaren '70 psychedelica, extreme uitingen binnen de symphonische rock te vinden of obscure experimentele muziek en dergelijke .
Nou ja dat begon al in de jaren '80 met mijn voorliefde als jochie voor nummers van Queen de Rolling Stones en de Beatles (wederom tegen de smaak van mijn leeftijdsgenootjes in) .
De hele techno (dat heette toen gewoon nog House trouwens) vond ik in het begin dus ook helemaal niks . Ik vond het goedkope herhalingen. Ik wilde muziek op een intellectuele manier benaderen . Mijn idee was koptelefoon op, dikke joint en dan Deze van King Crimson. Dit deed me niks .
Punk speelde ook wel een rol in mijn leven maar ik had niks met de dead kennedy's , met name omdat de zanger zingt als een geit en dat vind ik nog steeds.
Ik had meer met The Crass , Vacuum en The Ex en aanverwante politiek experimentele 'punk' als dog faced hermans).
Nu U dit weet zult U zich de vraag stellen ;hoe komt zo'n jongen toch in godesnaam op het idee gabber leuk te gaan vinden.
Ach...halverwege de jaren '90 kwam ik achter dat eenvoud vaak veel krachtiger is als complexheid.
Vaak zijn zaken opsmuk om waardeloze onzin te camoufleren. Kraftwerk heeft dat duidelijk gemaakt maar in de jaren '90 was Lo-Fi nogal hip en dat was wél weer mijn muziek omdat dat aanzat tegen originaliteit en experiment . Een schrijnend voorbeeld is dit (orgineel) en dit (cover) U had waarschijnlijk verwacht dat het orgineel beter was .
Via Kraftwerkige muziek ontdekte ik via de toen nog oncommerciele VPRO Laibach (hier het origineel van deze cover).
De kaalheid, de voorliefde voor bepaalde psychedelica ; ja toen kwam ik al snel bij zaken als the Cramps (die ik al jaren kende maar onderschatte) vanuit de de wereld op naar obscure jaren '50/'6o garagerock.
Daarbij maakte ik dus zelf al vanaf mijn zestiende elektronische muziek (en later ook gewoon garage met mijn bandje 'los Fuckers' )
Dit alles bij elkaar kwam ineens helemaal goed toen een vriend van me wees op nogal complexe gabber van de Duitser die zichzelf de Speedfreak noemde (ook hier) dat niet alleen ook de verzamelteepjes van Thunderdome bevielen me vaak wel nummers als dit .
Het is namelijk recht-toe-recht-aan punk!
En daarbij , het is ook een hele Nederlandse stroming, uiteraard beweert wikipedia weer dat het Amerikaans is maar men zegt over alles dat het Amerikaans is . Realiteit is dat het begon als 'fuck you' tegen het amsterdamse clubcircuit die officieel de 'hardcore' ten grave droegen.
Vanuit Nederland vond het juist navolging. Italië bijvoorbeeld. Daarna kwam er een soort punkerige cross-over stroming van oa het arrogante (ik heb ze live een CD zien playbacken ATR), het grappige Nasenblüten (Australië) en keiharde Ambassador21 (witrusland) .
Nederland zou Nederland verder niet zijn als er catchy commerciële varianten kwamen zoals oa The Party Animals iets dat veel later op een nog beter voor kinderen te verteren type eurodance kwam te staan als Aqua en toybox .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten